Ich portret - malarstwo Olgi Wolniak

Prezentacja obrazów Olgi Wolniak na stałej Wystawie Kobierców Wschodnich ze zbiorów Fundacji Teresy Sahakian w pałacu Pod Blachą umożliwiła spotkanie dwóch, z pozoru odległych, światów: z jednej strony sztuki tkackiej Orientu, z drugiej – malarstwa europejskiego. Należy pamiętać, że takie relacje występowały od wieków. Dekoracyjne tkaniny wschodnie, wśród nich kobierce, z ich żywymi, wibrującymi kolorami, zróżnicowaną fakturą i intrygującym wzornictwem, wielokrotnie stanowiły przedmiot fascynacji i inspiracji malarzy europejskich. Ukazywano je na płótnach jako tło lub wyrafinowany element dekoracyjny, towarzyszący przedstawieniom świętych, portretom reprezentacyjnym, scenom ilustrującym ważne wydarzenia polityczne i religijne; wykorzystywano także w malarstwie rodzajowym i martwych naturach. W przestrzeni obrazu stanowiły nieodzowny element kompozycji, atrybut podkreślający rangę przedstawienia, współtworzyły jego wyjątkowy, reprezentacyjny charakter. Jako piękne, cenne i egzotyczne przedmioty z dalekich krain, były wiernie „portretowane”.

Olga Wolniak, mówiąc o tworzonej przez siebie sztuce, zwierzała się ze swojej fascynacji prywatnym, osobistym aspektem powstawania tkanin, których autorkami były przede wszystkim kobiety. Podkreślała  znaczenie pracochłonnego, wymagającego skupienia procesu, w trakcie którego archaiczne znaki i symbole przekształcane są przez tkaczkę indywidualnie i twórczo. Artystka, analizując kobierce, kreuje je na nowo. Przekłada desenie i kolory z techniki tkackiej na płótno obrazu. Czasem dokonuje syntezy, innym razem fascynuje ją detal, czy zestawienia kolorystyczne. Tworzy zróżnicowane i bardzo interesujące dzieła sztuki malarskiej, nobilitując przy tym tkaniny, powszechnie uznawane wyłącznie za przedmioty użytkowe. Poprzez swoje obrazy uchyla furtki wyobraźni tym, którym nie przyszłaby do głowy możliwość traktowania kobierca jako dzieła sztuki.

Ekspozycja obrazów Olgi Wolniak w pałacu Pod Blachą, pomyślana jako „wystawa na wystawie”, umożliwiła studiowanie dzieł malarskich w sąsiedztwie „modeli”, czyli kobierców wschodnich inspirujących artystkę. Stanowiła także świadectwo dwóch różnych pasji – malarskiej i kolekcjonerskiej. Ta ostatnia nadawała sens życiu twórczyni zamkowego zbioru tkanin, Teresy Sahakian.