Wystawa rzeźby głuchoniewidomych

Na wystawie zaprezentowano rzeźby w glinie, wykonane przez osoby z równoczesnym uszkodzeniem słuchu i wzroku. Prace powstały podczas plenerów rzeźbiarskich, organizowanych przez Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku koło Radomia, począwszy od 1990 r. Głuchoniewidomi twórcy pracowali tam pod okiem profesjonalnych artystów rzeźbiarzy: Ryszarda Stryjeckiego – pomysłodawcy oraz kustosza plenerów i Mieczysława Syposza – wybitnego niesłyszącego artysty.

Efektem zajęć stało się wiele pięknych rzeźb, które eksponowane były podczas wystaw w kraju, m.in. we foyer Teatru Wielkiego, w Centrum Sztuki Współczesnej Zamku Ujazdowskiego, Galerii Domu Artysty Plastyka w Warszawie i za granicą – w Instytucie Polskim w Budapeszcie oraz w czasie 8 edycji International Helen Keller Award w Glasgow. Warto podkreślić, że niektóre z wystaw odbywały się w prestiżowych miejscach pod patronatem honorowym znanych i szanowanych osobistości.

Osobom izolowanym z powodu niepełnosprawności możliwość tworzenia w glinie daje szansę zamanifestowania ich obecności w społeczeństwie oraz w jego życiu kulturalnym.

Istniejące od 19 października 1991 r. Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym realizuje wiele różnorodnych przedsięwzięć z myślą o rehabilitacji, edukacji i szeroko rozumianym wsparciu osób z równoczesnym uszkodzeniem słuchu i wzroku. Szczególne miejsce w pracy z osobami głuchoniewidomymi zajmują nie tylko wspomniane plenery rzeźbiarskie, ale także warsztaty arteterapeutyczne. Działania te, ukierunkowane są też na przełamywanie barier między osobami głuchoniewidomymi a społeczeństwem, do czego w ogromnym stopniu przyczyniają się wszelkie prowadzone akcje promocyjne.